Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa to technika stosowana w fizjoterapii, polegająca na wykorzystaniu niskich temperatur w celu łagodzenia bólu, redukcji stanu zapalnego oraz przyspieszenia procesu regeneracji tkanek. Zabieg polega na aplikacji zimna na określone partie ciała, co prowadzi do zwężenia naczyń krwionośnych, zmniejszenia przepływu krwi oraz obniżenia metabolizmu komórkowego w danym obszarze. Efekty zabiegu obejmują zmniejszenie bólu, obrzęku oraz sztywności mięśniowej, co jest szczególnie korzystne w rehabilitacji urazów, stanów zapalnych oraz w terapii bólu przewlekłego.
Czas aplikacji oraz częstotliwość zabiegów dostosowuje się indywidualnie do potrzeb pacjenta.

WSKAZANIA:
Stany po przeciążeniach i urazach (do 5 dni od urazu);
Obrzęki po złamaniach, skręceniach czy zwichnięciach;
Artropatia łuszczycowa;
Reumatoidalne zapalenie stawów;
Stany bólowe w przebiegu chorób zwyrodnieniowych;
Nerwobóle nerwów obwodowych;
Stany wzmożonego napięcia mięśni;
Oparzenia;
Dyskopatie;
Stwardnienie rozsiane.

PRZECIWWSKAZANIA:
Nadwrażliwość na zimno;
Zespół Sudecka;
Zmiany skórne popromienne;
Zapalenie miedniczek nerkowych;
Odmroziny;
Stany wyniszczenia i osłabienia;
Zapalenia pęcherza moczowego;
Uszkodzenia skóry;
Zaawansowana miażdżyca;
Niedoczynność tarczycy;
Choroby, w których zimno jest czynnikiem wywoławczym, np. zespół Raynauda.